یکبار دیگر غربیها دولت افغانستان را متهم به فساد مالی کردند و خود را از هرگونه فسادی مبرا دانستند.

الیستر برت معین وزارت خارجه بریتانیا که در جمع خبرنگاران در کابل سخن میگفت، اظهار داشت: کمک ها در آینده برای افغانستان مربوط به اقداماتی خواهد بود که علیه فساد برداشته شود، زیرا بریتانیا باور ندارد که حکومت افغانستان آن مبارزه راسخی را که علیه فساد اداری لازم است، تا کنون آغاز کرده باشد.

وی افزود: در حال حاضر ما بطور کامل متقاعد نشده ایم و فکر می کنیم که مبارزه علیه فساد اداری در افغانستان از اولویتی که باید داشته باشد، بر خوردار نیست و به همین جهت ما می خواهیم این پیام را بلند تر و صاف تر بفرستیم.

انگلیس چهارمین کشور کمک کننده بزرگ به افغانستان می باشد و اداره نظارت و بررسی کمک های بریتانیا در ماه جاری بیان داشته که باید بررسی ها بر روی مساعدت های بریتانیا در افغانستان که ارزش آن به صدها میلیون پوند می رسد، سخت تر و شدید تر شود تا خطر تلف شدن پول از طریق سرقت و فساد کمتر گردد.

جالب اینجاست که بانیان اصلی این فساد مالی و اداری در افغانستان همین غربی ها بشمول پاکستان می باشند، و در حالی که خودشان وارد کنندگان فساد اداری و اقتصادی به این مملکت هستند و بیشترین سود را در این میان به جیب می زنند، اما دولت و مردم ما را به فساد متهم می کنند.

این سخن به این معنا نیست که فقط غربیها فاسد هستند و هیچ افغانستانی فاسد نیست. متاسفانه در این ده یازده سال دولتمردان فاسد شده اند. مسولان دولتی فاسد هستند. کارمندان دولت علنی رشوه طلب می کنند. فلان وزیر چندتا خانه خریده است. فلان رییس اداره در دبی شرکت زده است. فلان معاون به ساختمان سازی پرداخته است. فلان رییس قبلی در ...

واقعا اینها جملاتی است که هر روزه زبان به زبان می چرخد و برای گوش های عامه دیگر به یک امر عادی بدل شده است به حدی که باورمندی به صداقت کاری و تعهد به شرافت انسانی و ایمان به وجدان قوی ، تمسخر آمیز جلوه می کند!

متاسفانه این واقعیت شده است که اگر در یک اداره و یا ... یا باید از پارت مافیایی آنان باشی و شریک دزدی های شان و یا اخراج میگردی. انصافا این برای کشوری که مردم آن مسلمان هستند و حکومت آن به اصطلاح اسلامی است ، اینگونه رفتار و تلقین آن به ذهنیت اجتماع ، امری بعید بنظر می رسد ، اما یک واقعیت باور نکردنی است که دیگر باور شده است.

متاسفانه تا کنون دولت با وجود ساختن ادارات موازی و متعدد در زمینه فساد اداری فقط شعار داده است و حتی یک مورد هم به موارد عملی نزدیک نشده است. در برخی مورد های جزئی فقط افرادی متهم شده اند که از دادن رشوت های کلان و داشتن رابطه قوی با پارت های مطرح سیاسی و نظامی ، بی بهره بوده اند.

واقعا مشکل در کجاست ؟ مطمئنا پاسخگویی به این سوال به قیمت گزافی برای هر شخصی تمام می شود، زیرا نه تنها اکثر افراد مطرح سیاسی و نظامی که بسیاری از اصول امروزی در حکومت فعلی نیز زیر سوال می رود !

پس راه چاره چیست ؟ در کشوری مانند افغانستان که مردم آن بر سنت متفاوت در مکان های مختلف احترام داشته بدان پایبند هستند ، بهترین گزینه واگذاری امتیازات اجتماعی به سران قومی در مناطق خودشان است. بگونه ای که دولت فقط جنبه نظارتی بر آن داشته و از هرگونه برخوردهای ناسنجیده و تصامیم عجولانه پرهیز کند.

زیرا در افغانستان افرادی سودجو از کلماتی مانند دموکراسی و حقوق بشر سوء استفاده نموده عرصه را برای زندگی آرام و مطمئن مردم تنگ می کنند. این حقیقت در دوره چندساله حکومت جناب کرزی به اثبات رسیده است هرچند بسیاری از دولتمردان و دیگر سوء استفاده گرها بظاهر خود را مبرا از این اتهام می دانند.

شاید چاره دیگر برچیدن فساد ، دگرگونی کامل نظام باشد که برخی از افراد مخالف دولت ، بر این تاکید دارند و معتقدند که نظام ریاستی و شخص رییس جمهور باعث ایجاد و گسترش فساد در دولت شده است.

به هر حال امیدواریم هرچه سریعتر این لکه ننگ که در کنار افزایش کشت و تولیدمواد مخدر مایه آبرو ریزی کشور عزیز ما شده است، برطرف گردد. چرا که آرزو بر جوانان عیب نیست!

بر اساس گزارش‌ها از دوشنبه، پایتخت تاجیکستان، جشن جهانی نوروز، روز یک‌شنبه، ششم حمل با حضور رییس‌جمهورهای ایران، تاجیکستان، افغانستان و پاکستان در این شهر برگزار شد.

حامد کرزی، رییس‌جمهور کشور، در این جشن گفته است که این جشن یک پدیده ماندگار و مشترک فرهنگی کشورهاست.

براساس اعلامیه دفتر ریاست‌جمهوری، در این مراسم هیات‌هایی از کشورهای چین، هند، ترکمنستان، آذربایجان، ازبکستان و نمایندگان سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای نیز اشتراک داشتند.

به نقل از این اعلامیه، امام‌علی رحمان، رییس‌جمهور تاجیکستان ضمن خوش‌آمدگویی به روسای جمهور افغانستان، ایران و پاکستان و سایر اشتراک‌کنندگان جشن جهانی نوروز، اظهار خرسندی کرد که یکبار دیگر کشورهای منطقه در فضای صلح و آرامش نوروز را جشن می‌گیرند.

هم‌چنین حامد کرزی گفته است: «خوشحالم که امسال نوروز را با برادران تاجیک و مهمانان گرانقدر یک‌جا در شهر زیبای دوشنبه تجلیل می‌کنیم.»

آقای کرزی افزوده است: «جشن نوروز یک پدیده ماندگار و مشترک فرهنگی میان کشورهای ما می‌باشد.»

براساس اعلامیه دفتر ریاست، جمهوری افغانستان، در این جشن قرار بر آن شده که جنش جهانی نوروز در سال 2013 در شهر عشق‌آباد، پایتخت ترکمنستان و در سال 2014 در شهر کابل برگزار گردد.

به گزارش خبرگزاری‌ها، مراسم جشن نوروز که سومین «جشن جهانی نوروز» خوانده می‌شود، در کاخ سامان در شهر دوشنبه برگزار شد.

نمایشگاهی از صنایع دستی، میراث فرهنگی و رسوم و سنت‌های نوروزی کشورهای حاضر در این جشن نیز در کاخ سامان برگزار شده است.

ایران در سال‌های ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ میزبان اولین و دومین «جشن جهانی نوروز» بود.

دفتر سازمان ملل در کابل با نگرانی از خشونتهای روز افزون علیه زنان می گوید که حکومت افغانستان باید برای محو این پدیده در کشور گامهای جدب بردارد.

لبنا احسان، افسر حقوق بشر سازمان ملل در کابل که در آستانه تجلیل از روز جهانی زن در کشور سخن می گفت؛ خشونتها را در برابر زنان بسیار نگران کننده می داند و از حکومت به گونه جدی می خواهد تا راهکارهای اثرگذاری را برای محو خشونتها علیه زنان عملی سازد.

به گفته وی حکومت افغانستان شیوه هایی را برای پولیس و نهادهای عدلی-قضایی فرهم سازد تا در جلوگیری از خشونتها در برابر زنان بهتر کار کنند.

در همین حال وزارت امور زنان امسال را یک سال خشونتهای وحشت آور در برابر زنان می داند و می گوید که هنوز هم عاملان خشونت در برابر زنان در کشور آزاد هستند.

سعیده مژگان مصطفوی، معین وزارت امور زنان که دراین مراسم حضور داشت چنین گفت: متأسفانه ما فعلا در جامعه ای زندگی می کنیم که به شدت زنان افغانستان متأثر هستند از عرف و عنعنات ناپسند که هنوز از اهل جاهلیت قبل از اسلام بوده و هنوز هم متأسفانه در کشور وجود دارد.

حبیب الله غالب، وزیر عدلیه کشور نیز در این نشست اظهار داشت که اسلام حقوق و معیارهایی را برای زنان قائل شده که تا امروز که بیش از 1000 سال از اسلام می گذرد در افغانستان ما همین الان هم از ان محروم هستیم.

روز جهانی زن در کشور در حالی بزرگداشت می شود که به گفته نهادهای مدافعین حقوق زنان هنوز هم زنان با خشونتهای زیادی روبرو هستند. از این میان می توان از سحرگل زن 14 ساله ای که از سوی خانواده شوهرش شکنجه می شد و 6 ماه را در تشناب زندانی بود نام برد. و نیز از زن دیگری که در هرات شوهرش انگشت دستش را پس از قطع کردن خورده است نام برد. یا سعادت که برای نجات از خشونت های شوهرش خودش را اتش زد و جان باخت یاد کرد.

این ها نمونه های اندکی از خشونت ها در برابر زنان در سال جاری در کشور بوده اند که انسان با شنیدن آن وحشت زده می شود.

حامد کرزى با رييس جمهور و وزيرخارجه ايالات متحده امريکا درمورد سند همکاری های ستراتیژیک میان دو کشور، پروسۀ صلح و مسایل منطقوی صحبت نمود.

در خبرنامۀ دفتر مطبوعاتى رياست جمهورى آمده است که حامدکرزی رئیس جمهور افغانستان و بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده امریکا امشب از طریق کنفرانس ویدیویی درمورد سند همکاری های ستراتیژیک میان دو کشور، پروسه صلح و مسایل منطقوی صحبت نمودند.

 

  

منبع مى نويسد که در این تماس ویدیویی، روسای جمهور دو کشور در رابطه به پیشرفت های اخیر مذاکرات روی انتقال مسوولیت زندان بگرام نيز صحبت کردند.

همینگونه روسای جمهور دو کشور در مورد پروسه صلح و مذاکره با مخالفین مسلح دولت نیز تبادل نظرنموده و رئیس جمهور امریکا از پروسه صلح به رهبری افغانها حمایت خویش را اعلام کرده است .

در این کنفرانس ویدیویی حامد کرزی ضمن صحبت در رابطه به پیشرفت ها در مذاکرات همکاری های ستراتیژیک میان دو کشور، راجع به سفر اخیرش به پاکستان نیز صحبت کرده و آنرا مثبت ارزیابی نموده است.  

همچنان منبع مى نويسد که حامدکرزی و هیلری کلنتن وزیر خارجه ایالات متحده امریکا نیز شام گذشته طی یک تماس تیليفونی در مورد سند همکاری های ستراتیژیک میان دو کشور، صحبت نموده اند.

در این صحبت تیليفونی حامد کرزی وهیلری کلنتن درمورد روابط دو جانبه میان دو کشور، پروسه صلح، اوضاع منطقه و موضوع انتقال مسوولیت زندان بگرام به حکومت افغانستان، نیز بحث و تبادل  نظر نموده اند.

اين در حالى است که برخی از رسانه ها گزارش داده بود که به دنبال تاکید رییس جمهور کرزی روی موضع قبلی اش در ارتباط به امضای سند همکارى هاى ستراتیژیک ، مقام هاى امريکايى گفتگوى سند ستراتيژيک را به تاخير انداخته است .

اما حامد کرزى به تاريخ ١٥ حوت گفته بود که اين گفتگو ها ادامه دارد و  پيشرفت ها نيز در آن به وجود آمده  است.

همچنان برخى گزراش ها مى رساند که رییس جمهور افغانستان در مورد امضای سند همکارى هاى ستراتیژیک با ایالات متحده امریکا تحت فشار حلقات مختلف قرار دارد.

حکومت افغانستان، متوقف شدن عمليات شبانه نيروهاى خارجى و سپردن زندان هاى تحت کنترول خارجى ها  به جانب افغانستان را به عنوان پيش شرط ها مطرح کرده و تاکيد نموده است که سند همکارى ستراتيژيک با امريکا بايد با در نظر داشت مشوره های لویه جرگه عنعنوی امضا شود.

داكتر حضرت عمر زاخيلوال، وزیر مالیه افغانستان در پارلمان گفت که به زودی در ظرف دو ماه دیگر خزانه های دولت افغانستان خالی از پول می شود.

به گفته آقای زاخیلوال، بخش وسیعی از بودجه دولتی به کمک های جهانی وابسته است و اخیرا بانک جهانی و صندوق بین المللی پول گفته اند به دلیل رسوایی بانکی در افغانستان بخشی از کمک های خود را متوقف می کنند.

وزیر مالیه افغانستان اظهار داشت اگر تا دو ماه دیگر این مشکل ادامه پیدا کند دولت افغانستان با مشکلات بیشماری رو به رو خواهد شد.

بحث کابل بانک آنقدر گسترده شده است که بانک جهانی و صندوق جهانی پول این موضوع را بهانه کرده و کمکها به افغانستان را قطع کرده اند.

البته دلایل دیگری از قبیل فساد اداری و بی مسئولیتی دولت و دلایل دیگر سیاسی هم برای قطع کمکهای جهانی وجود دارد.

فساد در دولت کنونی افغانستان به قدری گسترده است که نمونه بارز آن یعنی بحران کابل بانک بسیار به چشم آمده است.

در ده سالی که افغانستان از حمایات مالی برخوردار شده تاکنون معلوم نیست که این امکانات صرف چه چیزهایی شده است؟! بیشتر کمکها راکد مانده و یا هم در مسائلی خرج شده که هیچ سودی برای مردم افغانستان نداشته است.

از نظر جامعه جهانی میلیاردها دالری که آنها در افغانستان سرازیر کرده اند معلوم نیست در کجا به مصرف رسیده است و هیچ مرجعی هم وجود ندارد که صادقانه به مبارزه با فساد اداری در افغانستان بپردازد و مبارزه با فساد، به یك شوخی و زمینه‌ای برای ایجاد فسادی دیگر تبدیل شده است...

پس به نظر تمویل کنندگان، تا یک مرجع برای رسیدگی به اوضا

ادامه فساد اداری و خشونت ها در میان پولیس ملی، میلیاردها دالر کمک برای تقویت نهادهای امنیتی افغانستان را زیر سوال برده است.   
  
متاسفانه نیروهای پولیس افغانستان با وجود کمک های هنگفت بین المللی، هنوز هم از رشوت ستانی و ظلم بالای مردم دست برنداشته و در موارد زیادی گفته شده است که حتی شبه نظامیان و پولیس محلی وابسته به دولت، مرتکب قتل، تجاوز جنسی، بازداشت های خودسرانه، آدم ربایی و غصب زمین شده اند.

مقامات پولیس به سرقت مواد سوخت موترها می پردازند و تصمیم گیری هایشان نیز مبتنی بر رشوت است. مقام های بلندرتبه ی دولتی برخی از کرسی های مناسب پولیس را به معرض فروش می گذارند که در برخی حالات یک کرسی تا چند هزار دالر امریکایی نیز فروش شده است . بعداً اشخاصی که در راس
این وظایف قرار می گیرند ناگزیر برای جبران پول پرداخت شده، متوسل به گرفتن رشوت و یا دزدی می شوند.     

پرداختن پول از سوی کسانی که پست های پولیس را خریداری می کنند، به عنوان یک نوع سرمایه گذاری محسوب می شود که آنان باید پول پرداخت شده را با مفاد آن دوباره به دست بیاورند. برخی از سربازان می گویند که وظایفی مانند پوسته های بازرسی در مسیر شاهراه کابل-قندهار که فرصت های زیادی را برای باجگیری از راننده ها و قاچاقبران میسر می سازد، به عنوان پاداشی نیکو به فروش می رسند.

روشن است که فرهنگ فساد در همه مسایل تاثیرگذار می باشد: در ترفیعات، در وظایف . و تا زمانی که افراد قادر به خریداری پست های دولتی اند، مردم به
سیستم موجود اعتماد نخواهند کرد و پولیس را به عنوان حامی خود نمی شناسند.

از زمان سرنگونی رژیم طالبان میلیاردها دالر برای تقویت پولیس ملی تاکنون به مصرف رسیده است. هرچند شمار این نیروها و کیفیت آنان نسبتا افزایش یافته اما مردم هنوز از پولیس به دلیل اعمال خشونت بار آن هراس دارند که این مسأله سبب فاصله گرفتن مردم از دولت شده است.

میزان استفاده از مواد مخدر میان افراد پولیس، به ویژه آنانی که به دور از محل زندگی شان توظیف می شوند، به گونه گسترده ای بالا است که از این مورد می توان به عنوان اصلی ترین عامل فساد در میان پولیس یاد نمود. عامل دیگر وجود این معضل، بی سوادی است.

گفته می شود حدود نود درصد پولیس افغانستان بی سواد است به همین دلیل زمانیکه برخی از این نیروها با قاچاقچیان مواد مخدر یا مخالفان دولت مواجه می شوند، به راحتی تحت تاثیر قرار گرفته و ضمن همکاری با آنان، دست به فساد و جنایت می زنند.

اگر گفته شود که معاش کم باعث وجود فساد می گردد، متذکر می شویم که براساس اطلاعات وزارت داخله هر پولیس افغان ماهانه بین 10 هزار تا 13500 افغانی معاش دارد که این مبلغ از عاید بیشتر شهروندان افغان بهتر می باشد زیرا درآمد سرانه هر شهروند افغان در یک سال حدود 600 دالر است.

دوره های آموزشی نسبتا کوتاه و توانایی بالقوه در قانون گریزی نیز از دیگر دلایل فساد گسترده در بین پولیس است. مطمئنا شش هفته آموزش برای پولیس کافی نیست تا آنها وظیفه خود را بشناسند و بدانند چگونه با مردم رفتار کنند.

از سوی دیگر نیروهای پولیس و اردوی ملی افغانستان که آموزش های نظامی را فرا گرفته اند، تا کنون ثابت کرده اند که قادر نیستند قانون را نافذ نموده و با شورشیان مقابله نمایند حتی امنیت هفت منطقه ای را که اخیراً به این نیروها واگذار شده است نمی توانند تامین کنند.

مقامات وزارت داخله راجع به این موضوع گفته اند: یکی از دلایل عدم توان تامین امنیت توسط پولیس، اندک بودن شمار سربازان نسبت به جمعیت افغانستان است با این توضیح که برای هر هزار نفر، دو و نیم نفر خدمات امنیتی عرضه میکند. آن هم اینگونه که روزانه پنج تا یازده پولیس در مبارزه با تروریزم کشته می‌شوند.

ضمن احترام به این ادعای وزارت داخله باید بگوییم هرچند که کمی نیروهای پولیس دلیل موجهی برای عدم تامین امنیت می باشد، اما متاسفانه دولت افغانستان برای جلوگیری از رفتارهای ناپسند صورت گرفته توسط پولیس نیز اقدام لازمی را انجام نداده و تلاش نکرده تا عاملان چنین رفتارهایی را مجبور به پاسخگویی کند.

عدم اعتماد به پولیس همزمان با نبودن امنیت در تقریبا تمام روستاها، طالبان را به قدرت منحصر به فرد در این ولایت بدل کرده است که سبب شده چنین به نظر رسد که حاکمیت قانون در کشور به این زودی ها میسر نیست. پس بهتر است هرکس به فکر خود باشد و هرچه را که به نفع منافعش می باشد انجام دهد، کاری که هم اکنون بسیاری آن را پیشه خود ساخته اند!!!

،دادگاه استیناف ولایت کابل حکم داداگاه ویژه انتخاباتی را مبنی بر حذف و جابجایی 62 تن از نمایندگان تأیید کرد.

یک منبع استیناف کابل که نخواست نامش فاش شود با ابراز این مطلب به برخی رسانه ها گفته است که دادگاه استیناف ولایت کابل قرار قضایی اش را عصر روز چهارشنبه به پارلمان فرستاد.

در این قرار قضایی حکم دادگاه ویژه انتخاباتی تأیید شده است.این منبع می افزاید که دادگاه استیناف کابل تصمیم نهایی را به رییس جمهور واگذار کرده است.

گفتنی است که دادگاه استیناف ولایت کابل در حالی حکم دادگاه ویژه انتخاباتی را درباره 62 نامزد نمایندگان تایید می کند که رییس پارلمان هفته پیش گفت که رییس جمهور کرزی به او وعده سپرده است تا دو روز دیگر تنش های به وجود آمده میان مجلس و دادگاه ویژه انتخاباتی را حل خواهد کرد.

شواهد نشان می دهد که ظاهرا بخت و عاقبت افغانستان به پاکستان سخت گره خورده و جدایی این دو مملکت از یکدیگر محال به نظر می رسد، چرا که ما هرچه می خواهیم راجع به پاکستان چیزی نگوییم و ننویسیم، نشدنی است.

یک روز رهبر القاعده را در پاکستان دستگیر می کنند، روز دیگر از داخل پاکستان هزاران راکت به افغانستان شلیک می کنند، فردای آن روز خبر حمایت مالی اسلام آباد از شبه نظامیان مسلح نشر می یابد، هر روز به هزار بهانه با تاجران افغان مخالفت می شود، حملات انتحاری از سوی اشخاص تابع پاکستان در کابل انجام می گیرد و ... اما این بار مطلب غیر از اینهاست.

فاصله نزدیکترین ولایت شرقی پاکستان یعنی وزیرستان، تا غربی ترین ولایت افغانستان یعنی هرات تقریبا 1200 کیلومتر می باشد، چگونه بپذیریم که کارگران پاکستانی با وجود تشابه زبانی در ولایات غربی کشور ما، این مسیر را بپیمایند و برای کار صادقانه به هرات سرازیر شوند.

براساس گفته مقامات ولایت هرات وجودیت کارگران پاکستانی که اکثر پشتون زبان هستند، در ولایت هرات که تقریبا همگان فارسی زبان می باشند، تبدیل به معضلی شده است که می تواند عواقب بدی در پی داشته باشد.

در دید اول شاید این موضوع به نظر برسد که حالا کارگران افغانی در همه کشورهای جهان و حتی پاکستان نیز حضور دارند، چه ایرادی دارد اگر هزار کارگر پاکستانی هم در هرات مشغول به کار باشند، خدا روزی آنها را می رساند نه بنده!

در این باره هیچ حرفی نیست. گهی پشت به زین و گهی زین به پشت. افغانستان بارها ثابت کرده است که ما خود در گرسنگی می گذرانیم و بیگانه را سیر می کنیم. اما براساس قانون مقرره استخدام اتباع خارجی که توسط رئیس جمهور و پارلمان تصویب شده ، تا زمانیکه نیروی داخلی برای کار وجود دارد، نباید کارگر خارجی استخدام نمود.

هم اکنون هرات با حدود پنج میلیون نفوس بیش از پنجصد هزار نیروی جویای کار دارد که بسیاری برای یافتن کار با پذیرفتن مشکلات به خارج از کشور می روند، پس روا نیست که ما خود بیکار باشیم و دیگران برای ما کار کنند.

اما ما می گوییم این کارگران پاکستانی مهاجر و غریب هستند و اشکالی ندارد که افغانها روزی به این میزان از توانمندی برسند که به کشورهای دیگر کمک نمایند، ولی مخالف سیاستهای ناجوانمردانه مقامات پاکستانی هستیم که بارها دست دوستی طرف ما دراز کردند ولی از پشت خنجر زده اند.

پیش از این هرات جزء امن ترین مناطق افغانستان بود، ولی از روزی که پاکستانی ها و پشتونهایی که به ظاهرا افغانستانی می باشند، شروع به مهاجرت به این ولایت نمودند و بعضا محلات هرات را با پولهای کلان خریداری نمودند، دیگر از آن بافت یکپارچه هرات خبری نیست و روز به روز احساس ناامنی و غربت در میان مردم این ولایت افزایش می یابد.

همانطور که برخی از آگاهان مسائل سیاسی معتقدند این می توان حربه جدیدی از سوی پاکستان باشد، تا بتوانند با اعزام نفوس خود به غربی ترین منطقه افغانستان، نفوذ خود را در سراسر کشور ما از شرق تا غرب گسترش دهند و طرح پشتون کردن سراسر افغانستان را که آرزوی دیرینه اسلام آباد است، محقق سازند.

از سوی دیگر اگر مردم پاکستان ، ایران و یا تاجیکستان روی ضرورتی و یا بخاطر ادامه حیات وارد خاک کشور ما میشوند، باکی نیست چرا که امروز از 70 کشور جهان نیرو در افغانستان وجود دارد، ولی مشکل اساسی نبود یک نظام و یک دولت مقتدر و کارآمد است تا بتواند از حربه های سیاسی این کشورها جلوگیری به عمل آورد و نگذارد خارجی ها و همسایگان هر طور که می خواهند برای ما نقشه بکشند و آن را عملی سازند.

اما متاسفانه عملکرد قومگرایی در دولت طی ده سال گذشته به گونه ای بوده است که شاید بتوانیم احتمال دهیم این طرح پشتون سازی مناطق غیر پشتون نیز از اهداف و مقاصد خود دولتمردانی باشد که حاضر در قبال دالرهای خارجی دست به هر اقدامی بزنند.

در اثر حمله انتحاری درمقابل قوماندانی امنیه ولایت هلمند، صبح امروز پنج پولیس کشته و دوازده تن دیگر به شمول سه فرد ملکی زخمی گردیدند.در اثر حمله انتحاری درمقابل قوماندانی امنیه ولایت هلمند، صبح امروز پنج پولیس کشته و دوازده تن دیگر به شمول سه فرد ملکی زخمی گردیدند. داوود احمدی سخنگوی والی هلمند با تائید این خبر به آژانس اطلاعاتی باختر گفت، این رویداد صبح امروز رخ داد . گفته میشود، انتحارکننده پولیس را هدف قرار داده است . به گفته وی، انتحار کننده موتر مملو از مواد انفجاری خود را درمقابل قوماندانی امنیه آن ولایت منفجر ساخت که دراثرآن پنج پولیس کشته و دوازده تن دیگر به شمول سه فرد ملکی زخمی گردیدند. منبع افزود، زخمی ها به شفاخانه شهر لشکرگاه انتقال گردیده وبه گفته مسوولان شفاخانه، وضعیت صحی زخمی ها نگران کننده نمی باشد.